TUNGKOL
SA SAYT NA ITO
DAHILAN…TINAPAY
Tandang-tanda ko pa nuong papasok sa paaralan
Isang batang munting-munti ang natanaw ko sa raan
Maamo ang kanyang mukha't mga mata'y mapupungay
Alun-alon yaong buhok, sutla yata ang kabagay.
Walang pag-aalinlangang siya'y aking nilapitan
Ang dalawang maliliit na kamay ay hinawakan
Mga luhang dumadaloy sa pisngi ay pinahiran
At pinalis yaong duming nasa damit na pulahan.
Nang siya ay mapagmasdan ano itong naramdaman
Para bagang ako'y nasa kanyang katayuan
Na kung walang nakakita'y paano kaya ang nilalang?
Ang luha ko'y nangalaglag at hindi ko napigilan.
Sa sakit na nadama'y sino ang 'di mahahabag?
Lalo na kung makikitang ang bata ay naglalakad
Walang pader na matigas dili siya napapadpad
Ang init nuong lupa'y tinitiis 'pagka't yapak.
Lakas-loob kong tinanong kung ano ang kanyang 'ngalan
At saka kung sino pa ang kaniyang kasamahan
Bakit naman ikaw ay nag-iisa sa lansangan
Gayong ikaw'y munting-munti at anghel sa aking tanaw?
Bahagya nang naibuka noong bata yaong bibig
Ang winika ay "Rosalita" sa mahina niyang tinig
"Ako po ay matagal nang sa magulang ko’y nawawaglit
Marahil po'y hinahanap ni Ina at aking kapatid."
Pagkawika niyang gayon ay tumakbo't tumalilis
Kaya pala'y may nakitang basurahan sa isang panig
Hindi niya alintana ang sasakyang mabibilis
Ang maluwang na kalsada’y 'di natakot na tinawid.
Hinalukay ang basura at naghanap ng pagkain
Naruong itagilid at ang lata'y pagulungin
Subali't wala man lamang na kahit na hihimurin
Anong hirap, anong sakit, anong haba ng tiisin?
Walang anu-ano, ay may asong nagdaraan
Mayro'n itong kagat-kagat kapirasong tinapay lang
Hinabol ni Rosalita at ang aso ay inagawan
At narinig ko na lamang ay malakas na sigawan.
Doon sa aking narinig at tunay na nasaksihan
Kitang-kita ko pa nang siya ay magulungan
Ng isang malaki at mabilis na sasakyan
Sa awa ng mga tao, ang bata ay nilapitan.
Subali’t si Rosalita ay nalugmok na nga lamang
At hindi ko matiis na 'di siya mahawakan
Sa tibok ng kanyang puso na mahina at mabagal
Para bagang malapit nang si Rosalita ay pumanaw.
Sa mahina niyang tinig ay winikang dahan-dahan
"Nanay ko po, Nanay ko po, nais ko po ay tinapay."
Pagkawika niyang iyon si Rosalita'y nalungayngay
Siya’y namatay na 'di man natikman ang tinapay.
Ang katagang narinig ko sa bibig ng batang paslit
Sa pagkahabag ko'y nais siyang maihatid
Subalit saan kaya, saang sulok ng daigdig
Maaaring matagpuan ang Ina niya at kapatid?
O kay saklap naman ng kaniyang naranasan
Matagal ding inasam ang tinapay ay matikman
Subali’t si Rosalita sa aking kandungan namatay
At nilisan ang daigdig ang dahilan ay TINAPAY.
Laura G. Balatbat
Marso, 1965
Mga katha ni Laura Balatbat-Corpuz na matatagpuan sa
- ▪ TULA
Mga tula at iba pang kathang handog sa OFWs: Bayani at biktima sa sariling bansa at sa ibayong dagat.
- • Ampalaya Matamis!!!
- • Ang Golden Leaves
- • Ang Makata at ang Alak
- • Ang Tubig
- • Ang Umalis sa Sariling Bayan
- • Aninawin ang Kaunlaran
- • Aral o Ligaw, o Puwede Bang Sabay?
- • Araw ng mga Ama
- • Araw ng mga Ina
- • Bawa’t Pawis, Bawa’t Luha
- • Bayan ng Binyang
- • Buhay OCW
- • Buhay OFW
- • Dahilan…Tinapay
- • Damdamin
- • Dapit-Hapon
- • Endo
- • Hiram
- • Homesick
- • Ikaw, Ako, Tayo…OFW
- • Inspirasyon
- • Lihim
- • Luha
- • Masaya Ka Ba?
- • Mga Tanong ng Kabalintunaan
- • Minsan Pang Ginahasa ang Kalayaan
- • Munting Rosaryo
- • Nang si Juan, Nangibang Bayan
- • Nasirang Tiwala
- • OFW sa Aming Pagbabalik
- • OFW sa Gitna ng Disyerto
- • Pag-ibig Ay Ano Nga Ba?
- • Pagsisintir ng Isang Pinoy-Aussie
- • Panagimpan
- • Pangarap
- • Pangungulila
- • Pinakamamahal Naming Ina
- • Pinoy Nars
- • Ponape
- • Potograpiya
- • Sa Harap ng Puntod
- • Sa Wari Ko, Bilang OFW
- • Salamat sa May-Akda
- • Samu’t Saring Damdamin, Tagaktak ang Pawis
- • Sana, Maibalik Ko ang Kahapon
- • Sining ng Paglaya
- • Tanging Dalawang Pagpipilian
- • Talino: Ipinagbibili
- • Tinig Marino
- • Ugaling Pilipino