“Mareng Takya, nasa bahay ngayon si Pare,” sabi ni Anding. Nag-uusap sila ni Kulas.”
“O, e… bakit ka napasugod?”
“Kasi, ikaw ang pinag-uusapan nila.”
“At bakit nila ako pinag-uusapan?”
“Idinaraing ni Pare ang kanyang mga problema tungkol sa ‘yo.”
Ipinaliwanag ni Anding ang kahabag-habag na pagsasalaysay ni Dupong ng pagsigaw-sigaw at walang katwirang pag-uutos ni Takya ng mga gawaing-pambabae rito. “Bakit mo ba ginagawa ‘yon, ha, Mareng Takya?”
“Aywan ko nga ba, Mare… nakawilihan ko na. Kasi naman, payag na lang s’ya nang payag sa bawa’t sabihin ko.”
“Mahal mo naman si Pare, hindi ba?”
“Siyempre. Pakakasal ba ako sa kanya kung hindi.”
“Gano’n naman pala e… Sa palagay ko… hindi naman tama na laging inaapi mo s’ya.”
“Naiisip ko rin ‘yon. Minsan e, naaawa ako kung nakikita kong malungkot siya… hindi ko nga lang ipinahahalata.”
“S’werte ka, Mare, at napakabait ng asawa mo,” sabi ni Anding. “Kung sa ibang lalaki ‘yan… na mahina ang pasens’ya e, baka nilayasan ka na… o kaya’y nambabae na.”
“Oo nga, Mare,” nangangambang turing ni Takya. “At bago mangyari ‘yon e kailangan yatang magbago na ako!”
“Mabuti naman… sa bibig mo na rin nanggaling ‘yan. Talagang gusto kitang payuhan ng ganyan.”
“Salamat, Mare, sa pagmamalasakit mo!”
“Saka nga pala, Mareng Takya, narinig kong pinayuhan si Pare ni Kulas,” nakangiti si Anding.
“Susundin daw ni Pare ang payo!”
“Ano’ng payo?”
At may ibinulong si Anding sa kumare…
TUNGKOL
SA SAYT NA ITO
Mga tula at iba pang kathang handog sa OFWs: Bayani at biktima sa sariling bansa at sa ibayong dagat.
