MUNTING ROSARYO

Bakit ba sa ngayo’y nag-aalaala

Pati ang dibdib ko’y laging kumakaba

May bumabagabag sa pamamahinga

At ‘di mapakali sa tuwi-tuwina?

Sa araw at gabi ay ‘di mapalagay

Tatayo, uupo sa may durungawan

Malungkot na lagi saka namamanglaw

Para ‘kong bulaklak na lanta sa tangkay.

Ngayo’y alam ko na ang tanging dahilan

Kaya para akong mayruong dinaramdam

‘Pagka’t malapit na ang iyong kaarawan

Ang nais ko sana ikaw ay handugan.

Ang hindi mo lamang dapat na asahan

Ay ikaw’y tatanggap sa iyong kaarawan

Mga alaala na naggagandahan

Mga ginto’t hiyas na nagsisikinang.

‘Di ko malalakad yaong pamilihan

At ‘di mararating kung walang aakay

Kahit na man lamang sana aalalay

Sa tulad kong bulag ay magiging gabay.

Ang tanging handog ko sa kaarawan mo

Ay munti nga lamang nguni’t banal ito

Gamitin mong lagi ang munting rosaryo

Habang may buhay ka’y pakamahalin mo.

Laura G. Balatbat

Oktubre, 1963

 

Mga katha ni Laura Balatbat-Corpuz na matatagpuan sa 

Sali Ka, Kabayan

• ▪ TULA
• ▪ Ang Tubig
• ▪ Araw ng mga Ama
• ▪ Araw ng mga Ina
• ▪ Dahilan…Tinapay
• ▪ Munting Rosaryo
• ▪ Ugaling Pilipino
• ▪ Pangungulila