KAHAPON, NGAYON, AT BUKAS
Salin sa Tagalog
Sa bawa’t 'sanlinggo'y may dalawang araw
Na di natin dapat pagkaabalahan
Dal'wang araw itong dapat na hayaang
Ligtas sa pangamba at takot kaylanman.
Ang isa sa mga araw na nabanggit
Ay yaong KAHAPON, kasama't kalakip
Ang lahat ng kanyang kamaliang hatid,
Ang pagkabalisa, kapintasan, sakit...
Mga kabaliwan at kirot na taglay.
Ang kahapong iyan ay minsang lumisan
At kanyang paglisan ay magpakaylanman
Higit pa sa ating kayang mapigilan.
Lahat mang salapi sa buong daigdig
Sa kahapo'y hindi makapagbabalik
Ang isang nagawang ano man ang liit
Ay hinding-hindi na kaya pang ituwid.
Saka hindi na rin kaya pang burahin
Ang isang salitang nasambit na natin
Pagka’t ang kahapon, katulad ng hangin,
Ay naglaho na nga sa ating paningin.
Ang isa pang araw na hindi rin dapat
Pakaisipin pa nang lubha'y ang BUKAS,
Ang mga kaaway nito at pabigat,
Dakilang pangako't pangit na pagganap.
Iyang bukas mandin ay di natin hawak:
Ang araw ng bukas ay muling sisikat
Maaaring yao'y may ningning at kislap
O kaya'y magkubli sa likod ng ulap.
Nguni’t batid nating iyon nga'y sisikat
At hanggang tuluyan na itong maganap
Wala pa rin tayong gantimpalang tiyak
Pagka’t ito'y di pa naipapanganak.
Isang araw na lang ang nalabi -- NGAYON
Ang kahit na sino'y may pagkakataong
Ang pakikidigma ay maipagtanggol
Sa loob ng isang araw lamang ukol.
Kaya lamang tayo nanganlulupaypay
Ay kung ang pasanin ng dalawang araw --
Ang kahapo't bukas ay pinagsasabay
At pinagsasama nang walang dahilan.
Di ang karanasan ng ngayon ang sanhi
Nitong pagkabaliw ng tao, kung hindi
Iyang pagsisising taos at matindi
At ang nadaramang mapait, mahapdi...
Hinggil sa kung anong bagay na naganap
Doon sa kahapong wala na't lumipas,
At ang pagkatakot na bumabagabag
Sa isasalubong niyang bagong bukas.
Kaya tayo sana'y matutong mamuhay
Sa isang panahon nang isang araw lang.
TUNGKOL
SA SAYT NA ITO
Mga tula at iba pang kathang handog sa OFWs: Bayani at biktima sa sariling bansa at sa ibayong dagat.
Copyright 1976-2019 © Rafael A. Pulmano | Contact