SI MANG ESTONG

MALAT ang tinig na binasa ni Mang Estong ang kanyang tula sa harapan naming mga kasama niya sa KAPILING, isang samahan ng mga manunulat sa London. “Kamanunulat na Pilipino sa Inglatera” ang ibig sabihin ng Kapiling.

‍    Nguni’t dahil marahil sa magpipitumpung taon na si Mang Estong, tila hindi na siya makabigkas nang maganda. Bukod sa malat ang tinig niya’y hindi na niya gaanong mabigyang-buhay ang tulang binabasa o binibigkas. Gayunma’y dinig kong mahusay naman ang sinulat na tula ng matanda.     

‍    Nang kabataan daw ni Mang Estong ay mahusay siyang mambibigkas. Luma raw ang kanyang mga kababatang makata sa kanilang lalawigan. Kung malungkot ang tula’y kaya niyang magpaiyak, at kung nakatatawa ang tula, kaya niyang magpahalakhak. Ayon kay Jennifer, ang editor ng Pinoy’s Courier dito sa London at kamembro namin sa Kapiling, sinira raw ng alak ang tinig ni Mang Estong. Subali’t bukod sa makata’y kuwentista at nobelista pa raw si Mang Estong, sabi niya.

‍   “Jenny, bakit mo alam na sobra kung uminom at sinira ng alak ang tinig ni Mang Estong sa pagbigkas?” tanong ko.

‍    “Nakakausap ko kasi siya, at naipagtapat niya sa akin,” kumindat siya, “malakas daw siyang uminom lalo na nang kabataan pa niya.”

‍    “Uy, mukhang friend mo siya, ha?”

‍    “E, nakikipagkaibigan siya e.”

‍    “Talaga, ha?”

‍    “Alam mo namang hindi ako suplada,” ngiti ni Jenny, “saka mabait naman siya.”

‍    “Baka may gusto sa ‘yo,” biro ko. “Balo ‘yon, di ba?”

‍    “Ay, ‘no ka ba?”

‍    “Pag nagkataon, magkakaroon ka ng boy friend, at the same time, may Daddy ka pa.”

‍    “E, ano namang masama no’n,” nakatawa si Jenny, “wala siyang asawa at dalaga naman ako!”